Ben je bang om de controle te verliezen en wil je leren loslaten? In dit artikel deel ik een aantal oefeningen die helpen bij leren loslaten en deel ik mijn persoonlijke ervaring rondom het thema controle versus loslaten. Wie weet brengt het je mooie inzichten.
Waarom is leren loslaten zo belangrijk?
Loslaten gaat over het vermogen om dingen, situaties, emoties en zelfs mensen los te laten wanneer dat nodig is. Het is een vaardigheid die een diepgaande invloed heeft op ons welzijn, onze gemoedsrust en onze groei als individu. In deze snel veranderende wereld, waar we vaak worstelen met stress, onzekerheid en overweldiging, wordt het steeds belangrijker om te begrijpen hoe we kunnen leren loslaten. Het stelt ons in staat om ruimte te creëren voor groei, veerkracht te ontwikkelen en ons te richten op wat echt belangrijk is in ons leven.
- Onafhankelijkheid van het kind: Het loslaten stelt kinderen in staat om onafhankelijkheid te ontwikkelen en verantwoordelijkheid te leren. Door hen stap voor stap meer vrijheid te geven, kunnen ze zelfstandig beslissingen nemen en leren van hun fouten.
- Zelfvertrouwen: Wanneer ouders leren loslaten, geeft dit kinderen het vertrouwen dat ze in staat zijn om met uitdagingen om te gaan. Ze ervaren het gevoel van “ik kan het zelf doen” en ontwikkelen een gezond gevoel van eigenwaarde.
- Zelfontdekking: Het loslaten stelt kinderen in staat om zichzelf te ontdekken, hun interesses te volgen en te leren wie ze werkelijk zijn. Ze kunnen hun eigen passies en talenten ontwikkelen wanneer ouders hen ruimte geven.
- Gezonde relaties: Kinderen leren over relaties door te kijken naar hoe hun ouders omgaan met loslaten. Ouders die het belang van loslaten begrijpen, modelleren gezonde relaties gebaseerd op vertrouwen en respect.
- Minder stress: Het ouderschap kan vaak stressvol zijn, maar het leren loslaten kan zowel ouders als kinderen helpen om die stress te verminderen. Het verminderen van overmatige controle en verwachtingen kan leiden tot meer ontspannen gezinsrelaties.
- Ruimte voor groei: Kinderen groeien voortdurend en veranderen. Het loslaten van oude verwachtingen en ideeën over wie ze zouden moeten zijn, opent de deur naar nieuwe mogelijkheden en groei.
- Levensvaardigheid: Loslaten is een essentiële levensvaardigheid. Kinderen die deze vaardigheid van jongs af aan leren, hebben een voorsprong bij het omgaan met uitdagingen en veranderingen in hun latere leven.
Kortom, leren loslaten in het ouderschap bevordert de ontwikkeling van kinderen en draagt bij aan het creëren van gezonde, liefdevolle en veerkrachtige gezinsrelaties. Het stelt ouders in staat om te genieten van het avontuur van opvoeden, terwijl ze hun kinderen begeleiden naar volwassenheid met vertrouwen en liefde.
Leren loslaten oefeningen
Loslaten hoe dat je dat eigenlijk? Leren loslaten kan een uitdaging zijn, maar het is een waardevolle vaardigheid die je kunt ontwikkelen. Hier zijn enkele praktische tips om te oefenen met loslaten:
- Identificeer waar je aan vasthoudt: Neem de tijd om te overdenken aan welke zaken, situaties of verwachtingen je vasthoudt. Dit bewustzijn is de eerste stap om te leren loslaten.
- Begrijp je angst: Vaak houden we vast uit angst voor het onbekende, angst voor falen of angst voor verlies. Probeer te begrijpen waar je angst vandaan komt en hoe het je beïnvloedt.
- Oefen mindfulness: Mindfulness meditatie kan je helpen meer in het moment te leven en je bewust te worden van je gedachten en emoties. Dit kan het loslatingsproces vergemakkelijken.
- Verander je perspectief: Probeer situaties vanuit een ander perspectief te bekijken. Vraag jezelf af of wat je probeert vast te houden echt zo belangrijk is, en of het de moeite waard is om eraan vast te houden.
- Accepteer imperfectie: Begrijp dat niets perfect is, en dat fouten en mislukkingen normaal en leerzaam zijn. Sta jezelf toe om niet perfect te zijn en geef jezelf toestemming om te groeien.
- Stel realistische verwachtingen: Stel realistische verwachtingen voor jezelf en anderen. Onrealistische verwachtingen kunnen leiden tot frustratie en het gevoel van controleverlies.
- Leer “nee” te zeggen: Het is oké om “nee” te zeggen tegen extra verplichtingen of dingen die je overweldigen. Stel grenzen en bescherm je tijd en energie.
- Oefen geduld: Geduld is een essentieel onderdeel van loslaten. Soms is het nodig om af te wachten en te vertrouwen dat de dingen vanzelf zullen verlopen.
- Vraag om hulp: Als je merkt dat loslaten moeilijk is, praat dan met een vriend, familielid of therapeut. Ze kunnen waardevolle steun en inzicht bieden.
- Wees vriendelijk voor jezelf: Onthoud dat loslaten een proces is, en het is normaal om af en toe terug te vallen in oude gewoonten. Wees vriendelijk voor jezelf en blijf oefenen.
- Het leren loslaten is een geleidelijk proces, en het vergt oefening en geduld. Maar naarmate je deze vaardigheid ontwikkelt, zul je merken dat je meer innerlijke rust, veerkracht en tevredenheid in je leven ervaart. Het zal je helpen om jezelf en anderen met meer compassie en begrip te benaderen.
Het leren loslaten is een geleidelijk proces, en het vergt oefening en geduld. Maar naarmate je deze vaardigheid ontwikkelt, zul je merken dat je meer innerlijke rust, veerkracht en tevredenheid in je leven ervaart. Het zal je helpen om jezelf en anderen met meer compassie en begrip te benaderen.
Dromen over controle vs controle verliezen
Als kind droomde ik regelmatig dat ik in een auto zat en het stuur moest overnemen om een ongeluk te voorkomen. Toen ik begon met studeren, droomde ik voor het eerst dat ik de macht over het stuur verloor. Pas geleden droomde ik dat ik te hard een bocht in ging. Gelukkig stonden er mensen met stootkussens in de bocht die mij met stevige, liefdevolle stootjes op de weg hielden en door de bocht heen loodsten.
Dit soort dromen/patronen beginnen op een klein landweggetje. Gaandeweg de jaren nemen de ervaringen met (subjectieve) bewijslast toe, waardoor het landweggetje verandert in een brede rode snelweg. Een snelweg waar (in mijn geval) controle houden het enige was wat ik op de onbewuste automatische piloot deed. Uit angst om van de weg te raken.
Leren loslaten: experimenteren met nieuw gedrag
En toen kwamen er nieuwe uitdagingen op mijn pad. Mijn ogen werden geopend en ik zag dat deze overlevingsstrategie niet altijd even dienend is. Ik ging experimenteren met het andere: leren loslaten. Met vallen en opstaan.
Ik verzamelde de moed om het stuur wat minder krampachtig vast te houden. Ik gaf zelfs wat gas bij. Ik begon er wel van te genieten. Jeetje, zó kan het ook. Ook in m’n dromen veranderde er iets. Ineens werd ik geconfronteerd met een nieuwe terugkerende droom, dit keer over remmen die niet zo goed werken.
En toen ineens was er die droom waarbij ik uit de bocht vloog. Die had ik niet zien aankomen!
Je autobanden beginnen te glijden en je beseft dat je de macht bent verloren over het stuur. Paniek. En ineens zie je daar die mensen met de stootkussens. Je kunt je van angst verstijfde lichaam ontspannen. Het komt goed. Je bent niet alleen. Het hoeft niet allemaal alleen. Je mag leunen op de helpers uit onverwachte hoek.
Dankjewel droom. Wat een krachtige ervaring en wat een inzicht!
Ouderschap en controle
En zo ging ik verder. Oefenen met leren loslaten, zijpaden ontdekken naast de snelweg. En terwijl ik mijn nieuwe paden betreed, veranderen ook de paden van mijn dochters. Want mijn bewustzijn en innerlijk werk, hebben ook impact op de richting van mensen om mij heen.
Gisteravond hoorde ik mezelf tegen mijn kleuterdochter die moeite had met in slaap vallen zeggen:
“Ik weet het even niet meer hoor schat…”.
En ik besefte me vlak daarna: het is zo’n klein zinnetje waardoor dit soort kinderdromen kunnen ontstaan. Kinderdromen die langzaam ook het wakkere leven binnendringen en een rol gaan spelen
Zo’n besef maakt me alert. Het raakt een angst en wakkert daarmee het controlestuk direct in me aan. Ik wil mijn kinderen beschermen, behoeden. Ik wil dat ze onbezorgd in de kindsbak kunnen blijven staan. Ik wil voorkomen dat ze opstijgen in De Fontein (Els van Steijn) vanwege een verantwoordelijkheidsgevoel en controledrang als mama het even niet weet. Hoe kan ik het voorkomen? Moet ik dit eigenlijk wel voorkomen? Heeft het mij zelf kwaad gedaan? Wat is mijn grootste angst? Kan ik ook voordelen zien?
En daarna volgt de berusting en het loslaten. Ik vertel mijzelf: het is. En ik weet: hoe harder ik probeer mijn kinderen te behoeden, hoe meer hetgeen ik wil voorkomen juist de realiteit wordt. Ik voel mildheid. Het is de realiteit dat óók mama’s het soms even niet weten. Die boodschap mag een kind meekrijgen op kind-niveau. Want door doen-alsof je het allemaal weet terwijl het niet zo is, ontneem je een kind veel. Bovendien is ervaren dat niet-weten oké is, ook al voelt het niet altijd fijn, een belangrijke levensles.
Niet-weten is oké
De grote vraag die ik mijzelf stelde was:
“Hoe kan ik mijn kinderen meegeven dat niet-weten oké is en dat je niet in de controledwang hoeft te schieten?”
Mijn antwoord was: als ik het niet weet, benoem ik dit. Tegelijkertijd zal ik vertrouwen en veiligheid uitstralen en meegeven. Het is oké om het even niet te weten. Het is menselijk. Het even niet weten maakt je creatief. Mama verzint dan oplossingen (samen met jou “heb jij een idee?”). Mama draagt zorg voor jou, zal je helpen bij het slapen gaan als dat nodig is. Niet-weten is oké. Er gebeurt niets ergs. Je bent veilig.
Reminder: er staan altijd mensen met stootkussens langs de weg die de auto in de juiste richting bewegen. Liefdevol, steunend. Oordeelloos.
